Ραγισμένοι καθρέφτες,
είδωλα παραμορφωμένα.
Ψάχνεις να βρεις τα κομμάτια τους
να τα ενώσεις σ' ένα σύνολο αποδεκτό.
μάτια γουρλωμένα, κεφάλι τεράστιο,
μύτη Πινόκιο.
Ραγισμένοι καθρέφτες.
Ποιος τους ράγισες; Και γιατί;
Μήπως για ν' ακυρώσει τα είδωλα;
Για να περάσει στην άλλη μεριά
του αθέατου κόσμου;
Που τόσα χρόνια πεισματικά
σου κρύβανε την πρόσβαση.
Γιατί έβλεπες μόνο την αντανάκλαση
ενός κόσμου ειδώλων.
Ραγισμένοι καθρέφτες.
Κι εσύ, τρομαγμένη από τα είδωλα σου,
αναζητάς πέρασμα ανάμεσα στις ρωγμές.
Συρρικνώνεσαι, πιέζεσαι, μα δεν σε παίρνει.
Πρέπει να πετάξεις πολλά περιττά εγώ,
ακόμα και θέλω,
για να γλιστρήσεις στην άλλη πλευρά,
μέσα από την ρωγμή του χρόνου.
Αλλά ξαφνιάστηκες, γιατί ράγισαν
κάποια άχρονη στιγμή.
Τώρα ξέρεις ότι υπάρχει συνέχεια
πέρα από την αντανάκλαση
Από την ποιητική μου συλλογή
{ Νοσταλγοί της Εδέμ } 2016 εκδόσεις Εχέδωρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου