Ανάσα - αέρας... Nikiforos Taptos.

Φύσα θρακιά, φύσα του πελάγους αέρα
φιλιά να της αποσταλούν πέρα ως πέρα,
στα κατακόκκινα χείλη της απάνω
σχω την καρδίαν μου εις εσέ άνω.

Τα φιλιά σου επαναστάσεις προκαλούν
ως ύμνοι άγιοι χερουβικοί με καλούν.
Ο έρωτας σου μεθυστικό του αρχιπελάγους κρασί
οι ψίθυροι ηχούν ως αέρος τριγμοί.

Του ήλιου επανωσκέπασμα η αγκαλιά σου.
Αγγελόφωνη στην ακοή μου , η λαλιά σου,
του κάμπου ανάσα καταβατική
ισαπέχουσα αρμονία χρωματική.

Αναπνοή καθάρια, ευωδιαστή
εφαπτόμενα σώματα χιαστή,
με συγχώνευση των ημετέρων ψυχών
ανύψωση επουράνια εν μέσω ευχών.

Αναζητώ την Αρχαγγελιώτισσα
στη ζωή συνταξιδιώτισσα,
την ασάλευτη φλόγα να μου χαρίσει
το στήθος σου να με καλωσορίσει.

Ζούμε με επάλληλες καρδιές
σε τοποθεσίες ανθισμένες ευωδιαστές,
εκεί που κατοικούν οι θεοί
και έχουν φωλιές οι αετοί.

«H Ανάσα σου
είναι αυτή που τώρα αναβιώνει».
Ευμορφία και ευωδία πάσα σου
την ψυχή μου ελευθερώνει.

«Μου θυμίζει πόσο καυτή ήταν.
περνούσε από το στόμα μου» ,
στα κύτταρα μου ανάμνηση ήταν
μνήμες χαραγμένες στο σώμα μου.

«Κατέβαινε και άνθιζε στα σωθικά μου,
οι πεταλούδες στροβιλίζονταν»
σε υμνώ με τα χαλκεόφωνα τα ορφικά μου,
και εσέ ψυχή και καρδιά μου διαρκώς συλλογίζονταν.

«Μήνυμα ότι ήσουνα κοντά μου» .
Αιώνια σε είχα στα μάτια μπροστά μου .

Νικηφόρος Τ.