Απριλιάτικος έρωτας... (Πάρης Παπανικολάου)

Όταν σε πρωτο-αντάμωσα
ήταν απόγευμα τ’ Απρίλη,
να σ’ αγαπώ αμέσως άρχισα
φιλώντας τα δυο σου χείλη.

Στα ματάκια σου κοιτάζω...
γαλάζια, αξεπέραστη γοητεία
στη ζωή, ήρθε πια κι' ατενίζω,
την υπέρτατη ευτυχία.

Είσαι γλυκιά σαν την αυγή...
ρομαντική σαν το ηλιοβασίλεμα
μ' ελπίδα, αγάπη και στοργή,
γράφω για σένα ποίημα.

Σ' ανθισμένο δροσερό λιβάδι

ενός επίγειου παραδείσου...

αισθάνομαι με βελουδένιο χάδι,

το πανέμορφο κορμί σου.

Πόσο νοιώθω ευτυχισμένος,

τώρα που σε κρατώ στην αγκαλιά

είμαι τρελά ερωτευμένος...

με σένα-νε, γλυκιά μου κοπελιά.

Ο έρωτας ήρθε στη καρδιά...

κι έφερε την ποθητή γαλήνη,

έχει απόψε η νύχτα ξαστεριά

με θέα...την ολόγιομη σελήνη.