Πώς βρέθηκα εδώ
μ' όλα μου τα υπάρχοντα
σε μια κουβέρτα;
Το τελευταίο χρώμα
αναπνέει δυσανάγνωστα.
Θα παρατήσω στον δρόμο
τα υπάρχοντά μου.
Θα φυλάξω την κουβέρτα
για τον αέρα του σώματος.
Το άφοβο χελιδόνι
στο τελευταίο χρώμα
γατζώνει πάνω μου
την φωνή του.
Κατηφορίζω ξυπόλυτη
στο κάκιωμα της μοναχικότητας.
Το σκοτείνιασμα των απόντων
αφαιρεί τα χρώματα
από το φουστάνι μου.
Στην τυφλή ενόραση
καταφατώ τα "θέλω" μου.
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου