Άργησα Πολύ... Μαρία Ιωάννου Φίλη.

Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη

και βλέπω τον εαυτό μου να μιλά

για πρώτη φορά από τότε που

αποφάσισα να αλλάξω πορεία στην

ζωή μου.!

Οι σιωπές της ψυχής μου μίλησαν

που τόσο καιρό τις είχα κλειδώσει

βαθειά μέσα μου .

Αναμνήσεις πολλές από εσένα.!

Τότε που σε είδα σκυφτό και

δακρυσμένο

στην γωνία του δρόμου χωρίς

ούτε ένας φως,χωρίς ένα αστέρι

στον ουρανό.!

Ήρθα κοντά σου δεν σε φοβήθηκα

ρώτησα τί είχες και ήσουν

δακρυσμένος.

Σήκωσες τότε τα μάτια και μου

μίλησες για σένα .

Μου είπες για τόν κόσμο γύρω σού

και πως σε πλήγωσαν πολύ.!

Σέ άκουσα προσεχτικά και χωρίς

να το σκεφτώ σου άπλωσα το χέρι

μου να βαδίσουμε μαζί χωρίς να

ρωτήσω ούτε κάν το όνομα σου.!

Σέ αγάπησα αληθινά με την ψυχή μου

σου δωσα τα πάντα αλλά εσύ δέν

κατάλαβες την δική μου ψυχή.

Ήσουν και εσύ μια σκιά και

δεν αξίζει πιά ξοπίσω της να τρέξω!

Ούτε χρόνο ,ούτε δάκρυα ,ούτε

τρυφερές λέξεις και χαμένες ωρες σε ανθρώπους

που με πρόδωσαν και που έκανάν

να πονέσω πολύ και ένας από αυτούς

είσαι και εσύ.!!

Άναρωτιέμαι γιατί άργησα τόσο

πολύ να πάρω μια απόφαση για

μένα και να απελευθερωθώ.

Να φύγω μακριά κρατώντας

τώρα πια το τιμόνι της δικής μου

ζωής .!!

Νά την αγκυροβολήσω σε ένα

απάνεμο λιμάνι περιμένοντας

τήν αληθινή αγάπη!!

...Maria Ioannou-Fili...