Φαίδρα Καψωμενάκη... Ποιητής και ποίηση!

Ποιώ την ομορφιά και την καλαισθησία στον λόγο !

Τι χρειάζεται ένα ποίημα για να αγαπηθεί;; Να είναι κατανοητό, να έχει αρμονία και ροή στο στίχο, να σου δίνει συναίσθημα και μετά την ανάγνωση να ψυθιριζεις με συγκίνηση τους στίχους του

Απλό μα τόσο δύσκολο.. 

Γιαυτό και ένα ποίημα δεν είναι σκόρπιες λέξεις που πρέπει

να τις ερμηνευσεις με προσπάθεια και νόημα να μην βγαίνει..

Αληθινή ποίηση είναι αυτή που σε αγγίζει !

Που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις της ζωής !

Γιατί ποίηση και ζωή είναι έννοιες ταυτόσημες !!

Τα δάκρυα του ποιητή

Στίχους ψυχής, μα ταπεινούς

στο χώμα έγραφα

να τους διαβάσουν όλοι

οι ταπεινοί, σαν κοίταγαν την γη

μ'ευγνωμοσύνη ...

Δεν τόλμησα τ'άστρα της νυκτιάς

τα λόγια νά φωτίσουν,

να μη κοιτούν τον ουρανό

και χάσουνε το μέτρημα

στο σύμπαν το απέραντο

και να τα λησμονήσουν ..

Αλλοι τα προσπερνούσαν

και άλλοι με μίσος τα πατούσαν ..

Αχ πόσο με πονούσαν !

Βήματ' αδιάφορα

τα δάκρυα της ψυχής

περιφρονούσαν !

Και κύλισαν τα δάκρυα, το χώμα

να ποτίσουν, στα λόγια μου

κυκλάμινα ν'ανθίσουν !

Και άνοιξαν παράθυρα τα χρώματα

ν' αφήσουν το χειμώνα να περάσει,

να γίνουν τα κυκλάμινα

αγρολούλουδα να ομορφύνουνε

την άνοιξη σαν φθάσει !

Φαιδρα Καψωμενακη