Λένε πως όταν βρέχει κλαίει ο Θεός για μας για ότι περνάμε,
για το πώς κατέληξε ο κόσμος σήμερα. Εγώ ξέρω ότι όταν
στα δικά μου μάτια τρέχουν δάκρυα βγαίνω έξω στη βροχή
όπως σήμερα για να ξεπλύνω το πρόσωπο μου από αυτά.
Μα αυτά δε σταματάνε να τρέχουν,δε σταματάνε να πονούν.
Αφήνω τη βροχή να τρέχει στο πρόσωπο μου,αφήνω και τα
δάκρυα να τρέχουν σα τη βροχή όμως καυτά. Θέλω να φωνάξω
μα φωνή δε βγαίνει τη πνιγώ μη με ακούσει κανείς.
Θέλω να να κλάψω και αυτά βγαίνουν ποτάμι που πλυμηρίζουν
το πρόσωπο μου. Το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί,η καρδιά μου
έτοιμη να βγει έξω από το στήθος μου σα να θέλει να το σκάσει.
Νιώθω σαν ένα μαχαίρι να με καρφώνει στη καρδιά και η ανάσα
κόβεται. Φοβάμαι , κρυώνω, πονάω παντού. Τρέμω στην ιδέα
πως κάποια στιγμή κάτι θα πάθω γιατί τα κρατάω όλα
μέσα μου. Να με ρωτάς τι έχεις και εγώ να λέω ένα "ΤΙΠΟΤΑ"!!!
Δεν έχω τίποτα όμως η ψυχή μου το ξέρει αν έχω κάτι ή όχι,
η καρδούλα μου ξέρει πόσο πονάω. Κοιτάω ψηλά στον ουρανό
και σκεφτομαι μακάρι να μπορούσα να πετάξω,να νιώσω τα
σύννεφα τον αέρα. Να νιώσω ανάλαφρη όπως ποτέ δεν ένιωσα
Πονάω.. Φοβάμαι.. Τρέμω στην ιδέα μην.....
Δάκρυα μου καίνε το πρόσωπο καθώς συνεχίζουν να πέφτουν
γιατί εγώ θυμάμαι. Θυμάμαι τα λάθη μου,λάθη που θέλω
να φτιάξω να διορθώσω μα λες και κάτι δε με αφήνει.
Μα εγώ θα προσπαθήσω αυτό το υπόσχομαι σε μένα,
σε σένα, σε μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου