Το Ρούχο... Αντώνης Σαμολαδάς.

Αγάπη

ρούχο μου μοναδικό

με εσένα θέλω να ντυθώ 

να κρύψω όλους μου

τους πόθους...

Θα ντύσω την γύμνια

με πεθυμιές,

χωρίς εσένα

θα κρυώνω...

Ηδονή

πανωφόρι πολύτιμο

ν’άξερες πόσο πολύ

θέλω να σε φορώ

μέσα σου να τυλιχτώ,

να αναγεννηθώ,

την ζεστασιά να νιώθω...

Και αν την αγάπη

δεν ντυθώ

και μείνω γυμνός

και μόνος,

αν ο έρωτας μου

ρούχο φαρδύ

και ξένο

στους ώμους μου

δεν στέρξει,

θέλω να ζήσω

της μοναξιάς την βουή,

θέλω να πνιγώ

στην θάλασσα των δακρύων.

...Αντώνης Σαμολαδάς...