Οι αίθριες στιγμές, στο ορμητικό
αφρίζον κύμα,
στην αναγνώριση του γήινου,
που είναι θάλασσα,
ηφαίστειο,
βροχή,
είναι τόσα...!
Η μουσική των κυττάρων,
στα του χορού πράγματα,
στα άλματα, στις κάμψεις,
σ' όλα τα ενεργά κι ευτυχή βήματα,
η μουσική της κίνησης,
που ξέρει να χορεύει την ανάσα σου.
Όλος ο αέρας που βγαίνει
από μέσα σου, στις εκπνοές,
νότες είναι.
Οι αίθριες στιγμές, στα μεστά χρυσάνθεμα
και στις πληθωρικές χαδιάρες ντάλιες.
Στην θρησκευτική προσήλωση,
στο μαυροκόκκινο χρώμα,
που 'χει το νάμα της μεταλαβιάς.
Τα τρωτά σημεία που δεν ψάχνω,
μα μανιωδώς με βρίσκουν.
Στην συγκινητική υπεροψία της άγνοιας,
ή μήπως της Γνώσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου