Το Πιό Δυνατό Κρασί Εσύ...

Σήμερα ξύπνησα μεθυσμένος, δεν ξέρω αλλά ξύπνησα μεθυσμένος. Ίσως να φταίει το κρασί που όλο το βράδυ έρρεε άφθονο και εμείς που τσουγκρίζαμαι τα ποτήρια μας κοιτώντας ο ένας τα μάτια του άλλου... Ίσως να ήταν το άρωμα του αλαβάστρινου κορμιού σου την ώρα που άχνιζε ξαναμμένο από τον πόθο και έμπαινε στα ρουθούνια μου, ή τα ποιήματα που διαβάζαμε οι δυό μας πριν κυλιστούμε στο χορτάρι εκεί στην άκρη του χαντακιού κρυμμένοι από τα περίεργα βλέμματα των ανθρώπων. Ίσως πάλι να έφταιγε ο ιδρώτα του κορμιού σου που έμπαινε στο στόμα μου την ώρα που το φιλούσα παθιασμένα, και το αίμα σου που έμπαινε μέσα στο δικό μου βίαια, αναρχικά και το έκανε να βράζει... Ίσως να φταίει η ευτυχία της απόλυτης ηδονής που μου χάρισες όλο το βράδυ, με την παρουσία σου, το άγγιγμα σου, τα φιλιά σου και τους οργασμούς σου. Όλα αυτά με σημάδεψαν ανεξίτηλα όλο το βράδυ, γιατί ξύπνησα μεθυσμένος το πρωί και ανακάλυψα πως το πιο δυνατό κρασί στον κόσμο είσαι εσύ... Αντώνης Σαμολαδάς