Η νύχτα απλώνει τα δίχτυα της! Μα αυτή είναι μια αλλιώτικη
νύχτα! Λευκή νύχτα! Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα μπροστά
στην μεγάλη τζαμαρία του σαλονιού μου κοιτάζοντας
αχορταγα τις πυκνες νιφάδες να πυκνώνουν κι άλλο...
Κι αλλο.. Κι άλλο...Εως ότου ξάφνου ένιωσα να αδειάζω...
Να αδειάζω.. Να αδειάζω... Και να χάνομαι...
Είδα την ψυχή μου βιαστικά να φοράει το πιο ακριβό
ολόλευκο φόρεμά της να στολίζει με αστέρια τα ξεπλεκα
μαλλιά της και ξυπολητη να χορεύει κι αυτή στον πιο
μελωδικό χορό του χιονιού!! Στάσου... Στάσου.
Ψυχή μου που πας.. Θα κρυώσεις!! Μα αυτή δεν άκουγε
τίποτα εγινε ένα με τις πυκνες νιφάδες και στροβιλιζοταν
σαν αέρινη νεράιδα στη μελωδία της ευτυχίας!
Η ψυχή δεν πονάει όταν είναι ελεύθερη μου είπε άλλοι
την πονάνε και την ματωνουν!
Κοίτα.. Κοίτα μου λεει πόση
ευτυχία κρύβει νάσαι ξυπολητη πάνω σε πυκνό απάτητο
χιόνι! Να μην υπάρχει ούτε μια πατημασιά πάρα μόνο
η δική σου!! Να μην μπορεί κανείς να σε ακουμπήσει
αλλά να μπορείς μόνο εσύ να ακουμπήσεις τα Θεία
και τα μεγάλα!! Κι οι ώρες περνούσαν...
Κοντεύει να ξημερώσει.. Αλλά δεν είναι νύχτα για πιο
ξημέρωμα μιλάω! Όλα λευκά και τριγύρω φως.. Μόνο φως...
Η μουσική του χιονιού σταματά και μαζί της κι ο χορός
των νιφαδων! Έλα ψυχή μου.. Έλα.. Φτάνει..
Μα η ψυχή μου δεν ακούει τίποτα... Μεθυσμένη από την
τόση χαρά της ελευθερίας και της ομορφιάς ξαπλώνει
στην πιο ψηλή χιονοστιβάδα που βρίσκει μπροστά της!!
Μόλις οι πρώτες ηλιαχτίδες την χαϊδεύουν γυρνάει πίσω
σε μένα! Πες μου τώρα εσύ πως νιώθεις;
Μα έτσι πεντακάθαρη και αστραφτερή που ήρθες δεν με
βλέπεις πως λαμπω σαν τον ήλιο πάνω στο χιόνι;
Αχ και να γινότανε ένα δυνατό χιόνι να καθάριζε όλες τις
βρώμικες πατημασιές και λάσπες των ανθρώπων κι όλα
να άρχιζαν από την αρχή με σεβασμό στον άνθρωπο
και στον πλανήτη γη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου