Πανσέληνος... Νέλλη Κουμεντάκη.

Και τούτο το φεγγάρι

τ' αποψινό, θα πάρει αγκαλιά

τη θάλασσα θα λάμψει στο βυθό, κι εγώ

θα' μαι στον ύπνο σου τη μέθη σου να πιώ!

~~~~~

Μοιάζει η σαγήνη του

σκόρπια ερωτική, καράβι ακυβέρνητο

σαλπάρει στη σιωπή, στο κοίταγμά του

σωπαίνω γλυκιά είναι η προσμονή!

~~~~~

Φαντάζει του απείρου

κόσμημα ρουμπινί, συνομοτεί

στα θέλω σου θαμπώνει η ομορφιά του

η εκθαμβωτική!

~~~~~

Απόψε η πανσέληνος

μοιάζει μακρινή, σαν κάτι να μου

λείπει σαν κάτι να εκρεμεί!

~~~~~

Κι απόψε θα προβάλει

στ' άπειρο στη σιωπή, στου ουρανού

το θόλο τα αστέρια να αγκαλιάσει να

τα γλυκοφιλεί!

~~~~~

Θα φυλακίσω τη στιγμή,

μη φύγει μη χαθεί στη λάμψη της

θα στοχαστώ, πως είμαστε μαζί κι απόψε

στην πανσέληνο θυμήθηκα, εκείνο το μοναδικό φιλί!

~~~~~

Απόψε του φεγγαριού

τις ομορφιές θα μοιραστώ κι ολα

θα σε θυμήσουν, στη φλόγα του θα ρεμβάζω

κι ο νούς θα' ναι μαζί σου!

~~~~~

Νέλλη Κουμεντάκη.