Η ζωή μου είχαν πει είναι
παραμυθένια και ωραία.
Ο δρόμος μου θα ήταν στρωμένος
με ροδοπέταλα.
-Ώσπου κάποια μέρα ήρθε ένας απρόσκλητος
επισκέπτης για να μου πει ότι υπάρχει
και η άλλη πλευρά της ζωής.
'-Ήρθε χωρίς να με ρωτήσει.
-Του είπα ότι δεν τον θέλω για φίλο μου.
-Από τότε με ακολουθεί συνέχεια.
-Πολύ κακός είναι αυτός έλεγα στη μαμά
Δεν με αφήνει να πάω στην
παιδική χαρά να γελώ και
να παίζω........αντίθετα
-Έγινα η καθημερινότητα σε μια πύλη
ενός νοσοκομείου να παλεύω παρέα με τον
απρόσκλητο επισκέπτη.
-Γιατροί και νοσοκόμες γίναμε μια παρέα.
-Καλώς τον Ιππότη μας,σήμερα θα σε
κεράσουμε ωραίες λιχουδιές.
Θα σε γλυκάνουμε! !!!!
-Χάρηκα που δεν θα βρησκόμουν ξανά
στο χειρουργείο,και στο παραθυράκι
να βλέπω δύο μάτια να με κοιτάνε
και να μου λένε:
"Όλα θα πάνε καλά άγγελε μου"
-Σήμερα δεν θα έχω κεντητές βελόνες
και μάσκα οξυγόνου.
-Ούτε θα μπω στο διαστημόπλοιο με
τις μεγάλες λάμπες.
-Σήμερα δεν θα κοιτάω τα μάτια
του γιατρού ,και να φοβάμαι για άσχημα
νέα της υγείας μου.
-Ούτε θα νιώσω χτυποκάρδι
'Σήμερα ήρθα βόλτα και να χαιρετήσω
τους φίλους μου.
Με τις λεύκες και πράσινες στολές που
γίνανε οι ιππότες στη δική μου μάχη .
Με το δικό μου όχημα προς το
δρόμο της ελπίδας.
Δεν θέλω ξανά
απρόσκλητους επισκέπτες
στο σπίτι μου.
Θέλω τους φίλους μου
και τη ζωή μου πίσω.
Μου το χρωστάει η ζωή
"ΕΕΕ ΜΑΜΆ;"
JOANNA KAGARA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου