Εσύ μου έστρωσες το δρόμο
κι εγώ ακολούθησα
χωρίς να σκεφτώ τους κινδύνους
της διαδρομής,
απλά ξεκίνησα να φτάσω
ως την κορυφή της ψυχής σου.
Μακρής ο δρόμος βαριά τα βήματα
δίκοπο μαχαίρι το σ' αγαπώ σου .
θανάσιμη λεπίδα η(αγάπη).....
Ως να φτάσω στην ψυχή σου
είχαν ματώσει τα ' πόδια ' της ψυχής μου .
Σαν έφτασα όμως,
είδα πως η δική σου ψυχή ήταν
ήδη ' νεκρή'
από το δηλητήριο του ψέματος σου!
Τόσο δρόμο για ένα ψέμα
τόσο ματωμένη διαδρομή
για ένα " ανύπαρκτο " σ' αγαπώ "
τόσος " θαυμασμός "
τόση " αγάπη "
τόσα " σε θέλω "
τόσα " μου λείπεις και σε σκέφτομαι"
για δυο ματωμένα "πόδια"της ψυχής
να συναντήσουν την αληθινή αγάπη .
Μα σαν άκουσες για" αγάπη
χάθηκες στο ψέμα σου
Και ποιος αγαπάει σήμερα αληθινά ;
Όλοι βουτηγμένοι στο ψέμα
και στα ωραία λόγια με γεύση υποκρισία!
Κανείς δε αγαπάει πια !
Κανείς δε θυμάται τα όσα λέει !
Όταν εσύ θα θυμάσαι....
Εγώ θα ξεχνάω ......
Τώρα που εσύ ξεχνάς
Εγώ θυμάμαι.
Αυτή είναι η αλήθεια της ματωμένης ψυχής
για όσους ξέρουν ν 'αγαπούν!
Μαριαννα Κοκεδημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου