Αποκοιμηθήκαμε σε έναν κόσμο και ξυπνήσαμε σ' έναν άλλον.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά γίνονται ξαφνικά όπλα, και, το να
μην επισκέπτεσαι γονείς και φίλους γίνεται πράξη αγάπης!
Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι η δύναμη, η ομορφιά και τα
χρήματα είναι άχρηστα και δεν μπορούν να προσφέρουν
το οξυγόνο για το οποίο παλεύεις.
Ο πλανήτης συνεχίζει τη ζωή του και είναι όμορφος.
Βάζει μόνο ανθρώπους σε κλουβιά.
Νομίζω ότι μας στέλνει μηνύματα:
" Δεν χρειάζεσαι... Ο αέρας, η γη, το νερό και ο ουρανός
χωρίς εσένα είναι μια χαρά.
Όταν επιστρέψετε, θυμηθείτε ότι είστε καλεσμένοι μου.
Όχι οι αφέντες μου "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου