Ίσως Αύριο... Έλενα Μαυροειδή.

Κοιτούσε τον ήλιο κι έμοιαζε

σαν να τον εκλιπαρούσε

να μείνει για λίγο ακόμα ,

να μην έρθει η νύχτα ,

να μην χαθει καθε ελπίδα

της προσμονής ...

Ήθελε όταν θα έρθει

να φοράει τα χρώματα του δειλινού ,

να λάμπει από ερωτα

να την δει όμορφη ,

κι ύστερα να πέσει στην αγκαλιά του ...

Περίμενε Χρόνια

κάθε ηλιοβασίλεμα

και περνούσαν τα χρόνια ,

κι απόψε ήξερε πως ήρθε η στιγμή

να παραδοθεί στην αγάπη ...

Φοβόταν μην νυχτώσει πριν να έρθει ,

κι η αγωνία της έφτανε

κάθε λεπτό που περνούσε

στο τέρμα , ήθελε να δει

την μορφή του , στο πρώτο αντίκρισμα ...

Η νύχτα άρχισε να κλείνει τα μάτια ,

σαν να μην ήθελε να δει ,

με πόσο πάθος βούλιαζε

στην αγκαλιά της θάλασσας ο ήλιος ...

Κάπως έτσι κι εκείνη ταυτιζόταν

και καρτερούσε στο δειλινό

την αγάπη ,

μα γινόταν θεατής

στην αγαπη του ήλιου Και της θάλασσας ...

Κάθε βράδυ

όταν το σκοτάδι την αγκάλιαζε , πάντα είχε κλέψει

λίγο φως απ τον ήλιο ,

για να μπορεί να ελπίζει , κι ύστερα ψιθύριζε ,

ίσως αύριο ...

Elena Grammenou mavroidi