Σε ένα κόσμο που έχουν ξεχάσει
να ζούνε με πάθος την κάθε στιγμή
στέκουν σκιές χωρίς να μιλάνε
βουβές ιστορίες σαν άδεια σκηνή
Σαν μία κραυγή ορμάει στο πλήθος
με τ'όπλο αγκάλι και μια τροχιά
να νιώθει εκεί χωρίς αυταπάτη
τη δύναμη μέσα του και αρχοντιά
Να στέκει αγέροχος σαν άγαλμα μοιάζει
Χωρίς να λυγίζει σαν σίδερο ατσάλι
και μέσα στο κρύο τα πάντα αψηφά
εκεί σαν ασπίδα,να βλέπουν οι άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου