Ώρες... Μάντυ Τσιπούρα.

Οι ώρες περιμένουν...

Μαγκωμένες στην τροχιά τους

αρπάζουν από μια ανάμνηση

και στέκουν στα σοκάκια του παρελθόντος

σα λιγερόκορμα κυπαρίσσια

φορτωμένα με θύμησες

κρυφές αναπολήσεις

πνοές ζωής, ανάσες αγέρα

συσπειρωμένους ήλιους

ζευγαρωμένα φεγγάρια

κρίκους μιας αλυσίδας ιστοριών

ανάσταση φωτογραφιών

αναπνοές σκονισμένων συρταριών

ζωντάνεμα εξομολογήσεων.

Λυγίζουν στις θύελλες

μα στυλώνουν αγέρωχες.

Υψώνουν το ανάστημά τους

υμνώντας την ύπαρξή τους.

Ατέλειωτες ώρες

μ' ατέλειωτους αγώνες

πάνω σε τοίχους

στην άκρη γκρεμών

ρήματα γνώσης με σοφία

διδαχές εμπειριών

ρίμες μυθοπλασιών

ιδιόκτητα κτίσματα ονείρων

με φευγαλέες εικόνες,

ξέπνοες στιγμές,

ύστατοι χαιρετισμοί της ψυχής.

Περιδιαβαίνουν τη μνήμη

καλπάζοντας στους λαβύρίνθους της,

προσπερνούν

και την ξυπνούν απ' το λήθαργο των ετών.

Ώρες πολύχρωμες, μουντές

ρίχνουν τα κουκουνάρια τους

σ' ευλογημένο έδαφος

να στεργιώσουν στη γη.

Στην πτώση τους παρασύρουν

πόνους και χαρές.

Ευλογημένες ώρες!

Κυλούν στο ρολόι της ζωής,

στρέφουν τα γρανάζια του χρόνου,

μηδενίζουν τη ροή των κλεψύδρων

κινούνται ακατάληπτες ρυθμικά

σε κάθε κύκλο τους

περιστρέφονται γύρω από σένα

να θυμίζουν ότι έζησες...

Κι αν αντίστροφα γυρνούν,

δείχνουν πως συνεχίζεις ακόμα να ΖΕΙΣ!

Μάντυ Τσιπούρα