Η ομορφιά είναι δύναμη
μα ένα χαμόγελο ισάξιος αντίπαλος
το έχει ο άνθρωπος ανάγκη τόση!
Δίπλα σου πρόσωπα σκεπτικά
λένε την καλημέρα με κατήφεια.
Χαμογέλασε, ένα δώρο ανέξοδο
γαληνεύει σκέψεις και ψυχές.
Να είσαι ευγενικός
σαν να είσαι φτιαγμένος από ουρανό
είπε κάποιος!
Να είσαι στοργικός, σαν την μάνα γη.
Να αγαπάς σαν παιδί,μην αλλάξεις την ψυχή.
Θα έχεις διαπιστώσει ότι κάποιες μυρωδιές
και ειδικά η μυρωδιά του ουρανού κάθε εποχής,
ότι έχουν το άρωμα των παιδικών μας χρόνων.
Απαλό το άρωμα των λουλουδιών του ρόδου
σαν μοσχομυρισμένο κεφαλάκι μωρού.
Σαν χαμόγελο γλυκό και άδολο, χαμόγελο παιδιού.
Μυρωδιές, στιγμές που δεν ξεχνιούνται, μένουν.
Ακόμα και το κατακαλόκαιρο
που ιδρώνει ο ήλιος μέσα στον καύσωνα.
Τον αγαπάς τον κόσμο, νοιάζεσαι για το μέλλον του
αναταράσσεται το σύμπαν,ανατριχιάζει το νερό
αν δεν κολυμπήσεις τώρα μέσα στην τρικυμία
αν εσύ,μόνος σου
δεν φυσήξεις το πανί της ρότας σου
μην περιμένεις ο άνεμος να το φουσκώσει.
Χαμογέλα ,σαν να εισπνέεις αέναη ελπίδα!
Ανάσανε βαθιά, γέμισε τα κύτταρα αιώνια ζωή.
Το άρωμα του χρόνου που σε έχει επισκέπτη
συνδέει σοφά τα νήματα του χθες,
στο σήμερα,στο αύριο,στο παρελθόν,στο μέλλον.
(Εμπεριέχεται στον τόμο της Νέας Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς )
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου