Αν με ρωτάς, εγω φοβάμαι.
Κι ας το παίζω ατρόμητη
και δυνατή και μεγάλη ηρωίδα.
Αν με ρωτάς, εγώ δειλιάζω.
Κι ας λέω ότι πάντα κερδισμένη
θα βγαίνω στις μάχες μου.
Κοίτα, εγώ τρομάζω καμιά φορά.
Κι ας μην το παραδέχομαι.
Τρομάζω απ΄τις σκιές
που απειλούν τα όνειρά μου.
Αν θες να ξέρεις τις νύχτες κλαίω σαν μωρό.
Κι ας με βλέπεις τις μέρες να καταπίνω τους
κόμπους στο λαιμό μου με περηφάνια.
Αν με ρωτάς, δεν είμαι σίγουρη για τίποτα.
Ούτε για μένα, ούτε για σένα.
Όμως αν χρειαστεί θα σου πω ότι είμαι σίγουρη
ότι αύριο θα είναι όλα καλύτερα.
Εγώ αναπνέω πιο ήρεμα σε μια αγκαλιά κι ας λέω
ότι δεν είμαι για πολλά - πολλά.
Γι΄αυτό κι εσύ, κάνε πως με πιστεύεις αλλά
μη βολευτείς στη δύναμή μου.
Υπερασπίσου τις ήττες μου
και κράτα μου λίγο το χέρι.
Εύα Κοτσίκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου