Άκουγα... Αναστασία Κουτσούκου.

Άκουγα τη φωνή σου

κι έφειαχνα ταυτόχρονα,

μι'αγκάλη,ν' ακουμπήσω

κι ένα αγκάθινο στεφάνι,

να κυκλώσω την ψυχή μου.

Τα λόγια σου,

βρήκαν το δρόμο της καρδιάς μου

μα στόχευαν και στου μυαλού μου

τις βαθύτερες πτυχές.

Φοβερά κι αδίστακτα ,

συγκρούσθηκαν,οι δύο κατευθύνσεις

κι αυτά τα λόγια σου τα λατρευτά,

σκορπίστηκαν μακριά,σαν τη βροχή.

Η ζεστασιά και η γλυκά της φωνής σου,

σαν χέρι αγαπημένο,στοργικό,

απλώνονταν μπροστά μου.

Μα το'βλεπα στον κόπο του,

ν' αγγίξει το δικό μου.

Ματώνονταν και πλήγιαζε βαθιά.

Ας μείνουν στα χέρια οι πληγές σου,

μην τις αφήσεις ν'απλώσουν,

βαθύτερα κλωνιά...

--------------------------------------

Αναστασία Κουτσούκου-Κλεάνθη

(Εικόνα από το διαδίκτυο)