Ξέφτισε το σύννεφο.Εγινε διαπερατό στον πόνο.
Περνά εντός του η αστραπή ανοίγοντας πληγές που καίνε.
Μάταια πασχίζει ο κεραυνός,να κάνει φασαρία.
Δύο στάλες βρόχινες κρέμονται αποκαΐδια στην άκρη της σελήνης.
Ανοίγει η ψυχή παράθυρο, να μπει δροσιά του Μάη μα ,
παρανάλωμα το όνειρο καίει τα σωθικά της.
Μύρισε φρέσκο δυόσμο ο κόρφος της νέας μέρας και
κόκκινο γαρούφαλο η ανασεμιά του αέρα.
Στων οριζόντων την γραμμή, κοιμάται η Αφροδίτη.
Ντυμένη μπλέ ουράνιο μαντήλι στα μαλλιά της
ακροπατεί στης θάλασσας το μωβ και το γαλάζιο.
Κουβέντα πιάνει η αυγή , με τα κλειστά μπουμπούκια.
Κουτσομπολιά στις γλάστρες ,
λένε για ξένα μυστικά στον ζωοδότη ήλιο.
Σ' ένα φλυτζάνι με καφέ, πνίγονται δύο φουσκάλες
κι ένα χαμόγελο ξυπνά στην άκρη των χειλιών σου.
Μια πασχαλίτσα κρύφτηκε πίσω απ'την παπαρούνα,
να μην την βρει ο φίλος σου,ο σπούργος ο αλήτης
κι απ' τον φεγγίτη έφυγε στενάζοντας,ξενύχτης,
ένας καημός που απόμεινε στου ονείρου το σεντόνι
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου