Έμεινε το γέλιο σου κρυμμένο
μες τα κλαδιά των δέντρων
που ανέθρεψες.
Κάθε που θέλει να γαληνέψει η ψυχή
εκεί στη σκιά τους καταλήγει.
Η παρουσία σου απίστευτα ζωντανή
ενώ η ήρεμη φωνή σου
καθησυχάζει κάθε έγνοια μου.
Αχ ρε πατέρα
τον πιό μεγάλο πόνο σου έδωσα.
Μα εσύ τον κράτησες
σαν Άγιο Δισκοπότηρο
στα ροζιασμένα χέρια σου
τον έκλεισες στην καρδιά σου
και τον εζύμωσες με αγάπη.
Τον επότισες με το δάκρυ σου
και τον έκανες χαρά
και τον έκανες ζωή
και ευλογία για όλους μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου