«Ω γλυκύ μου έαρ,
παιδί μου αγαπημένο».
Η Παναγιά μοιρολογεί.
Γλυκύ μου έαρ…
Ο θρήνος της μάνας σπαρακτικός,
αβάσταχτος.
Αμίλητες οι εικόνες της στα εξωκλήσια,
γέρνουν τ’ αγριολούλουδα πονεμένα,
τα δάκρυα εξαντλημένα.
Ακόμη μια άνοιξη λαβωμένη.
Της έλαχε η βδομάδα η δύσκολη,
ο Σταυρός του Πάθους ο βαρύς.
Γλυκύ μου έαρ,
παιδί μου λατρευτό…
Δακρύζουν οι πέτρες οι ασυγκίνητες,
μαρμαρώνουν τα νερά,
πετούν αλαφιασμένα όλου του κόσμου τα πουλιά.
Ακόμη μια βδομάδα πικραμένη,
μια άνοιξη θλιμμένη.
Με το πουκάμισο το μαύρο, το ματοβαμμένο,
με το πένθος το απέραντο.
Ω γλυκύ μου έαρ…
Ιωάννα Αθανασιάδου,
ποίημα απ' το βιβλίο ΑΓΡΥΠΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ, εκδόσεις Βεργίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου