Σεργιανούσε... Αννα Ζανιδακη.

Τα πλακόστρωτα δρομάκια του νησιού , της θύμιζαν τις όμορφες εκείνες στιγμές ,που ήταν σίγουρη πώς θα έμεναν στο μυαλό της ,ανεπαναληπτες και σ όλα ασύγκριτες.
Τα στενά εκείνα σοκάκια , θα δήλωναν και θα καθήλωναν τις σκέψεις και τις ιδέες , τα πιστεύω και τα θέλω τους .χωρίς να πρέπει να δηλώσει τα δικά της κρυφά συναισθήματα .
Οι πετρούλες στην ακρογιαλλιά , διέμεναν στα δικά ους τοιχώματα ,με τα κάστρα που έχτιζαν στην άμμο τα παιδιά , μικρά ,μεγάλα , να ααρασύρονται απ τα ταραχώδη ύδατα εκεινης της παραλίας.
Μιας παραλίας που στριφογύριζε πάντα στο μυαλό της και ήθελε να την αποτυπώσει για πάντα στη μνήμη της και στην ιδιοσυγκρασία της .
Ένας ψυχισμός , αλλιώτικος ,διαφορετικός ,μα ένα και μοναδικό το σημαντικό και βέβαιο , το σίγουρο και ανεπανάληπτο ,δηλωθέν σημείο αναφοράς σχετικά με τις όμορφες εκείνες σελίδες της ζωής της , που στριφογύριζαν στο νου της και έπλεαν στα δικά της πια πελάγη ευτυχίας.
Ρότες που σημάδευαν και ανάβλυζαν οι ιαχές ενος πολέμου ,που μαχόταν υπέρ δικαίου εκείνου τόπου και χρόνου , στο να κατακτήσει και να ανακτησει και πάλι τις δυνάμεις της ,για να νιώσει και να αισθανθεί ,το αυτονόητο και το ευκόλως απολύτων εννοούμενο.
Αγκαλιά ,ζεστή , δική της ,μα πάγωσε, ερήμωσε και τώρα πια εκεί ,να μετράει τις πληγές της και να συνοδεύει τους αναστεναγμούς της , με εκείνα τα μουσικά κομμάτια , να διαδηλώνουν και να επιβραβεύουν τις γνωσεις και τις πεποιθήσεις της ,
Σεργιανούσε στα απέραντα πελάγη του νου της και τα ακρογιάλλια της σκέψης και της επίσκεψής της ,ήταν εκεί ,την είχαν υποδεχθεί τόσο φιλικά και αληθινά ,τόσο ανθρώπινα και ζεστά ,που νόμιζε πως το μυαλο της ,έστησε μια και καλή , το κάδρο της ζωής της ...επιστρατεύοντας τις δυνάμεις και τις δυναμικες της ,για μια ζωή και ένα κλίμα , καθόλα ιδεατό και βατό ,ποος τις δικές της ανάγκες και στιγμές .
Τσ σύνεργά της ήταν εκεί δίπλα της , να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους και να πιάσουν αμέσως δουλειά .
Ο χρόνος είχε μικρύνει και τα περιθώριά της στένευαν ,στη θέληση και την αναμονή , μιας όμορφης καλοσχεδιασμένης οπτικης γωνίας και αγωνίας της .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου