Ο περαστικός διαβάτης της γης ,
που χρόνια τώρα μυστικά κατοικούσα
στην καρδιά του ηλίανθου
και θρεφόμουν με γύρη και πέταλα ,
ξύπνησα στο ράμφισμα των σπουργιτιών
και στης βροχής το υγρό τραγούδι .
Έγινα η κηλίδα του ήλιου
πάνω στα γερμένα σου βλέφαρα .
Φίλησα την ίριδα των ματιών σου
και μια ξέπνοη ανάσα ζωής σου δώρισα .
Ξύπνα !
Έλα !
Σε καλώ σε συμπόσιο .
Έλα να πιούμε τις βροχές των δακρύων
άγνωστων ανθρώπων .
Έλα να γευτούμε Ανατολές και δειλινά .
Να ελευθερώσουμε τον πυρρρετό της νύχτας.
Μες στο σμαραγδένιο φιλί της θάλασσας ,
να ξεπλύνουμε της αμαρτίας τα πάθη .
Και λάθη να ξορκίσουμε .
Σκοτάδια απ' τα βάθη της ψυχής να ξεκολλήσουμε,
καταβαραθρώνοντάς τα στον Καιάδα ,
χωρίς ελπίδα επιστροφής .
Κι ύστερα αγνοί να παραδοθούμε
στον πολυπόθητο ήλιο .
Έλα,
και τη στιγμή της απόλυτης εγκατάλειψης
μην ειρωνευτείς .
Αγγέλα Καραγκούνη 20 /6 / 21
(Πρώτη δημοσίευση 20/6/17)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου