Τραγούδι που το πήρες και το ματωσες
Γιατί πηγες να βάλεις μέσα ψεμμα
Κι αν Όνειρα μες την καρδιά αρματωσες
Γεμίσανε με δάκρυ και με αίμα
Αυτούς που σε γελάσανε τους πίστεψες
Γι'αυτό και στην καρδιά σου νιώθεις πόνο
Σαν πρόσφυγας για μιαν αγάπη μισεψες
Και μία αγκαλιά ήθελες μόνο
Οι σκέψεις τώρα πια σαν παράπηγματα
Με τίποτα όμως λες δεν τις αλλάζεις
Της θάλασσας παρηγοριά τα κύματα
Που τόσο ηρεμείς σαν τα κοιτάζεις
Τα χρώματα του δειλινού σου σβήνουνε
Τα όνειρα που είχες βάλει στόχο
Οι αγάπες παραναλωμα θα γίνουνε
Κρεμάλα μέσα στο δικό σου βρόχο
Σιγά σιγά θα ρθουνε όσοι αγαπησανε
Και ίσως μια αγκαλιά τους δικαιώσει
Κι αν οι δικοί σου έρωτες σαπισανε
Στίχοι τασος Ζωταλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου