Μικρή Αστραπή... Μαρίνα Αντωνίου Μάρκου.

Μέσα στο κατακαλόκαιρο

πώς γέμισε σύννεφα ο ουρανός;

Είναι η ώρα περασμένη

και η μέρα αδιάφορη

ολόιδια με τη χτεσινή.

Περπατάω σ' αυτόν

τον πλανήτη της σιγής,

ανάμεσα σε βουνά

γεμάτα με δέντρα,

φορτωμένα φύλλα

σπασμένους καθρέφτες.

Μαγεμένη η γη

υποταγμένη στην ψευτιά,

δίνει νερό σ' ότι γυαλίζει

κι ένα θόλο φεγγάρι βιαστικό,

με φόβο περνάει τις νύχτες.

Κρατάω στη χούφτα μου

ένα μικρούλι δάκρυ,

μάρτυρα του κόσμου.

Έφτασα με ξυπόλητα πόδια

εκεί που φύσαγε βοριάς

και εγώ χόρευα

στην άκρη του γκρεμού,

καλώντας ένα δίκιο

σαν μια μικρή αστραπή να ρθει,

τη λύτρωση να φέρει.

Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.