Χαμένη Αθωότητα... Ριτσα Σκουταριωτη.

Τα όνειρα ,που κάνω με το νου,

αφήνουν μυρωδιά γιασεμιού

και ανάσες έρωτα,

στα κύματα που ταξιδεύει

η λαχτάρα της ψυχής.

Τα όνειρα, που βλέπω

έχουν αγκάθια στη ξεραμένη γη

και ματωμένες ρίζες

σε υπόγειες διαδρομές.

Έχουν, τη δίψα λαίμαργης σάρκας

στα πορφυρά σεντόνια

της έκστασης.

Έχουν την πίκρα της λησμονιάς

και τη χαμένη αθωότητα

στο χείμαρρο του χρόνου.

Έχουν συρρικνωμένα σώματα

με άδεια βλέμματα.

Την τρέλα της νιότης, αλυσοδεμένη

σε νότες σιωπής.

Τα όνειρα.... του σκοταδιού,

που θέλω να σκοτώσω...

είναι αυτά

που η ανάγκη της εποχής

θέλησε να χαλιναγωγήσει.

Τα όνειρα....μου είπαν,

πώς είναι για τους Ζωντανούς

με την ελπίδα ,

ν' ανοίγει διάπλατα τα παράθυρα

στη λιακάδα

μιας καινούριας αρχής.

Ρ.Σ.