Ασίγαστες σκέψεις... Βίβιαν Ασπροπούλου.

Αέρας, βροχή, χειμωνιάτικος ήλιος...

από το πανοραμικό παραθύρι της φύσης,

αγνάντι στην αξιολόγηση του κύκλου της ζωής,

εναλλαγές που έζησες, που ζεις, που θέλεις να ζήσεις,

εκεί στο αγνάντι σου το φθαρτό και το άφθαρτο,

χρώματα απαλά και ζωηρά, αρώματα έντονα και διακριτικά,

πινελιές σκοτεινές, φωτεινές,

λες και είναι όλα παρμένα από τις αισθήσεις και παραισθήσεις

της ψυχής σου..

Φύλλα φθινοπωρινά, νεκρά στο βαρυχείμωνο από αιμοβόρο

ανεμοδαρμό, φύλλα και άνθη που σφύζουν ζωή στο καρτέρι

της άνοιξης και ρέουν με πάθος στις φλέβες τους χυμούς

μεθυστικούς, κλώνοι που υποκλίνονται στην ερωτική ένωση

δειλινού και χρυσαυγής, φωλιές αοιδών η επικύρωση...

αγέρωχοι περήφανοι κορμοί,

ίσκιοι, παραμορφωμένα είδωλα στου ήλιου την θέλξη,

όταν στον δόλο εθελοτυφλούσες...

κορμοί γυρμένοι από βάρος αφυδατωμένων κλώνων,

εκείνα που άξιζαν περιφρόνηση, ανάξια της εκτίμησης σου...

βάρη της ανοχής σου,

νερά βαλτωμένα σ' αυλάκια χωρίς διέξοδο,

που χάραξες στην νιότη σου ανίδεα,

νερά καθάρια που κυλούν με προορισμό...

νερά που καθρεφτίζουν όλα εκείνα που τόλμησες...

μαγική η στιγμή της απογραφής, στο αγνάντι,

εκεί στο πρεβάζι του πανοραμικού παραθύρου της φύσης!

Βίβιαν Παπαϊωάνου Ασπροπούλου (06/02/2021)