Μακάρι νάσουνα εδώ... Κατερίνα Ηρακλέους.

Μακάρι νάσουνα εδώ,

να βλέπαμε μαζί

τα φεγγάρια,

τ' αστέρια,

Μακάρι νάσουνα εδώ

να περπατούσαμε

τα μονοπάτια της φύσης, να μας αγκάλιαζε

η θάλασσα ωσότου ο ήλιος δύσει στο βυθό της ,

η ανατολή δεν με φώναξε για χρόνια να βγω

στην αυλή της,

το ηλιοβασίλεμα πάντα

με σκέπαζε νωρίς,

το μαξιλάρι έγινε ο πειρασμός της θλίψης,

τα χρόνια

25 τώρα, προσπάθησαν να μου βάλουν

λίγα φτερά, ένα χαμόγελο όμορφο,

η αγάπη όμως έχει πολλούς χαρακτήρες,

έχει μορφές που η αλήθεια τις απομακρύνει,

Μακάρι νάσουνα εδώ,

να γεράσουμε μαζί,

να αγκάλιαζες τις αγωνίες, τα δύσκολα,

τα όμορφα των παιδιών μας,

στο γιασεμάκι μιλώ για σένα

όμως δεν σε γνώρισε,

σαν όνειρο μπήκες

στην ζωή μου ,

πετάξαμε όμορφους πολύ όμορφους

μοναδικούς χαρταετούς ενόσω ζούσες,

τα παιδιά έγιναν η τροφή

της χαράς και της συνέχειας!

η παρουσία σου

όμως κόπηκε σαν κλωστή,

έφυγες

με χαμόγελο,

ήμουν εκεί μαζί σου,

η μνήμη μου πάντα θα το μνημονεύει εκείνο

το γλυκό, φοβισμένο χαμόγελο ,

λες και έλεγε το αντίο!

Μάιος 4 2022