Αυτή η Πόλη - 1985... Μαρία Μπούλη.

Βλέπεις αυτή τη χλωμή πόλη

που λιποθυμά κάτω απ’ τον καυτό ήλιο;

Βλέπεις το δάσος απ’ τις αμέτρητες

κεραίες της τηλεόρασης

που είναι φυτεμένες στις τσιμεντένιες ταράτσες;

Βλέπεις το ιδρωμένο πλήθος

που προσπαθεί να πάρει μια ανάσα οξυγόνου;

Αυτή είναι η πόλη μου το ριζικό μου,

σ’ αυτή γεννήθηκα, μεγάλωσα, μορφώθηκα,

έκλαψα, χόρεψα, τραγούδησα, γέλασα,

φλέρταρα, αγάπησα ερωτεύτηκα,

γέννησα τα παιδιά μου!

Σ’ αυτή γυρνώ στις γειτονιές ψάχνοντας

να βρω ένα κομμάτι ξεχασμένο παρελθόν!

Στα Κάστρα, στην Καλαμαριά,

αναζητώ τα γιασεμιά, τ’ αγιόκλημα,

τις αυλές με τα τριαντάφυλλα των παιδικών μου χρόνων!

Τις ριζωμένες μνήμες μου

τα οράματα που γέμισαν σκιές και καταχνιά!

Ψάχνω τις γειτονιές π’ ανάβαμε του Αι Γιαννιού φωτιές,

που παίζαμε τσιλίκα- τσομάκα, κυνηγητό κρυφτό.

Αναπολώ τα καλοκαιρινά πάρτι στις αυλές

η στις βεράντες των μοναχικών σπιτιών.

Να έχει φεγγάρι, να μυρίζει γιασεμί,

κάποιος να σε κρατά σφιχτά τη μέση,

και να χορεύεις στους ρυθμούς του κρέιζι λαβ

λουσμένη στων αστεριών τη λάμψη!

Μαμά άλλαξε η πόλη που με γέννησες

γερνώ και φθείρομαι μαζί της,

κλαίω κρυφές στιγμές για την κατάντια της.

Μα πώς να σώσεις μια ομορφιά που χάθηκε,

πως ν’ αλλάξεις τους δείχτες του ρολογιού

σ’ αντίστροφη πορεία;

Εδώ είναι το ριζικό μου και το είναι μου,

εδώ θα ζήσω τις στερνές αγάπες μου

τα στερνά μου όνειρα!

Σ’ αυτή την πόλη π’ αγάπησα

κάποτε σαν το κερί θα σβήσω…

Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη

ΒΡΟΧΗ ΠΕΡΣΕΙΔΩΝ 2018