
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα χρόνια της ζωής μου. Έμαθα ότι όλα είναι προσωρινά. Στιγμές. Αισθήματα. Άνθρωποι. Λουλούδια. Έμαθα ότι η αγάπη είναι να δίνεις- τα πάντα- και να την αφήνεις να πονάει. Έμαθα ότι η ευπάθεια είναι πάντα η σωστή επιλογή γιατί είναι εύκολο να είσαι ψυχρός σε έναν κόσμο που το κάνει τόσο πολύ δύσκολο να παραμείνεις μαλακός. Έμαθα ότι όλα τα πράγματα έρχονται σε δύο: ζωή και θάνατος, πόνος και χαρά, ζάχαρη και αλάτι, εγώ και εσύ. Είναι η ισορροπία του σύμπαντος. Ήταν η χρονιά που πονάω τόσο πολύ αλλά ζώντας τόσο καλά, κάνοντας φίλους ξένους, κάνοντας ξένους φίλους. Πρέπει να μάθουμε να εστιάζουμε στη ζεστή ενέργεια, πάντα. Μουλιάστε τα άκρα μας σε αυτό και γίνετε καλύτεροι εραστές στον κόσμο, γιατί αν δεν μπορούμε να μάθουμε να είμαστε πιο ευγενικοί μεταξύ μας πώς θα μάθουμε ποτέ να είμαστε πιο ευγενικοί με τα πιο απελπισμένα μέρη του εαυτού μας. - Ρούπι Καούρ -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου