Ο μεγαλύτερος πόνος που μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος δεν είναι η πείνα, η φτώχεια ή ακόμα και ο θάνατος, αλλά η αγάπη σε έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζει την αγάπη του: να δίνει την καρδιά του ολοκληρωτικά και να λαμβάνει μόνο κενό και σιωπή ως αντάλλαγμα. Μέσα μας κουβαλάμε μια τρομακτική αντίφαση: αναζητούμε την αγάπη, αλλά τη φοβόμαστε λαχταρούμε την εγγύτητα, αλλά τρέχουμε μακριά της· λατρεύουμε τον άλλον, αλλά αμφιβάλλουμε γι’ αυτόν. Πόσο παράλογο είναι αυτό, που μας κάνει να κρατιόμαστε από αυτούς που φεύγουν και να παραμελούμε αυτούς που μένουν; Αναρωτιέμαι: είναι η αγάπη μια δοκιμασία της δύναμής μας ή μια αποκάλυψη της αδυναμίας μας; Και μήπως η μοναξιά από την οποία προσπαθούμε να ξεφύγουμε είναι απλώς η φυσική συνέπεια κάθε αγάπης που δεν ήταν ποτέ αμοιβαία;... Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου