Η αυλαία έχει πέσει
στο μοιραίο τούτο βράδυ
κι ένας άνεμος αρπάζει
το όνειρο μας αγκαλιά
στης αγάπης μας το δέντρο
τίποτα πια δεν φωλιάζει
κι ελπίδα τρομαγμένη
πέταξε για μακριά
R)
Κι΄ ήρθε το κρύο σαν αγκάθι
και έγινε η φλόγα στάχτη
στο νότισμα της νύχτας
έγινες πια ο λιποτάκτης
και το ψέμα της αγάπης
να το σβήνει η αλήθεια
2)
Το σκοτάδι μ' έχει δέσει
στο μονόχνοτο του χάδι
και το κρύο μ' αγκαλιάζει
μ' αναμνήσεις συντροφιά
τίποτα πια δεν ελπίζω
τίποτα πια δεν μ' εκφράζει
το δικό μας το ρομάντζο
ήταν μόνο στα χαρτιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου