Κλυτία και Λευκοθόη... Βάσω Κοσμίδου.

Ονειρεύομαι ένα σπίτι

στο παράδεισο των ηλιοτροπίων.

Να ερωτοτροπώ

τις ανατολές με τον Ήλιο.

Και εκείνα ντροπαλά

να γέρνουν τα κεφάλια

στη μάνα Γη, που τα γεννά!

Εκεί που τα πότισαν

τα δάκρυα της ερωτευμένης

Ωκαιανίδας Νύμφης Κλυτίας.

Λες ότι αποζητούν

γρήγορα ο Ήλιος να ανατείλει

να κλείσει τις πληγές της

με τις ζεστές αχτίδες του.

Που βέλη ερωτικά έγιναν

και βρήκαν στη καρδιά τη Νύμφη.

Αιώνιος Έρωτας ο έρωτάς της

μα μόνο από μεριά της.

Γιατί ο Ήλιος

αλλού χαρίζει το φωτεινό ερωτά του.

Σε μιαν αθώα Λευκοθόη

που πλήρωσε, ίντριγκες και μίση

μιας θεάς Αφροδίτης.

Που δεν μπόρεσε την μυριοπονεμένη της

καρδιά, κανείς να παρηγορήσει.

Όταν το Φως του Ήλιου χύθηκε εντός της

και Έρωτας ρίζωσε σαν δέντρο αειθαλές

που σκόρπισε μύρο, να γιατρεύει ψυχές

μα όχι την δικής της, την ερωτοπεθαμένη

από μια αγάπη απαγορευμένη.

Μάταια την αγάπησε ο Λαμπερός ο Ήλιος.

Γιατί τιμωρός στον έρωτα αυτόν

ήταν ο πατέρας της καλής του

που ζωντανή την έθαψε.

Αιωνίως, ματαίως προσπαθεί

από την δύση, μέχρι την ανατολή

και από την ανατολή, ως την δύση

να δώσει εκείνο, της ζωής το φιλί.

Τι κι αν σε αμβροσία το μετέτρεψε

και αιωνίως τις ρίζες του ποτίζει.

Το μόνο που κατάφερε

της Λευκοθόης του, το δέντρο

μύρο ζωής, σε άλλους να χαρίζει.

Κι έτσι ο Ήλιος σεργιανά

μες στις ψυχές που άψυχες αφήνει,

ο έρωτας που τρέπεται εις άτακτον φυγήν.

Και ένα ηλιοτρόπιο τους αφήνει

να ριζώσει, σαν λαμπάδα, εις μνήμην

των θυμάτων, ριψάσπιδων Ερώτων.

...Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω...

Από τη συλλογή μου: "Έρωτος... Δρόμοι Ψυχής"

Κλυτία και Λευκοθόη, πέθαναν αφού ερωτεύτηκαν

παράφορα και οι δύο τον Ήλιο.

(Μυθολογία)