Σήμερα ξύπνησα νωρίς και αναρωτήθηκα τι πρέπει να κάνω, πριν το ρολόι μου δείξει μεσάνυχτα. Είναι δική μου η απόφαση να διαλέξω, με ποιόν τρόπο θα ξοδέψω τη μέρα μου. Μπορώ να παραπονεθώ γιατί βρέχει, ή να ευχαριστήσω την βροχή γιατί καθαρίζει την ατμόσφαιρα. Μπορώ να είμαι θλιμμένος επειδή δεν έχω χρήματα ή να νιώσω ευτυχισμένος, επειδή αποφάσισα να περιορίσω τις δαπάνες μου. Μπορώ να γκρινιάζω για την υγεία μου, ή να ευγνωμονώ τον Θεό που είμαι ζωντανός. Μπορώ να παραπονιέμαι ότι φταίνε οι γονείς μου για τη φτώχεια μου, ή να τους ευγνωμονώ που με έφεραν στον κόσμο. Μπορώ να βαριέμαι όταν πρέπει να πάω να δουλέψω, ή να νιώθω ευλογημένος, που έχω μια δουλειά. Μπορώ να δυσανασχετώ, επειδή πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές στο σπίτι μου ή να δοξάζω το Θεό, που έχω μία στέγη. Μπορώ να στεναχωριέμαι, γιατί κάποιοι φίλοι μου με πλήγωσαν ή να είμαι γεμάτος χαρά, επειδή μπορώ να κάνω καινούργιες φιλίες. Μπορώ να είμαι απογοητευμένος γιατί κάτι που ονειρεύτηκα δεν πραγματοποιήθηκε ή να είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω την δυνατότητα, να κάνω μια καινούργια αρχή. Η μέρα είναι μπροστά μου και με περιμένει. Περιμένει να την προγραμματίσω, με τον τρόπο που θέλω εγώ. Κι εγώ είμαι εδώ. Είμαι ο άνθρωπος που μπορεί να δώσει μορφή και σχήμα σ’ αυτό το υπέροχο έργο. Γιατί όλα εξαρτώνται μόνο από μένα... Τσάρλυ Τσάπλιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου