Απ' ότι βλέπεις τα μισά.
Κι απ' ότι ακούς μιά στάλα."
Ήταν τα λόγια μιάς γιαγιάς.
Σε μιά μεγάλη σάλα.
Ψέματα γύρω ένα σωρό.
Ποιό είναι το πιό μεγάλο;
Κι όμως, το βλέμμα καθαρό.
Δεν μοιάζει με το άλλο.
Που ντροπιασμένο και χλωμό.
Τα μάτια κατεβάζει.
Και όσα ψέματα άν θα πει.
Μέσα του η αλήθεια βράζει.
Τώρα το ψέμα, αλήθεια του.
Το προσκυνά και πάει.
Κι έχει ένα βλέμμα καθαρό.
Που όλους τους ξεγελάει.
Μάσκα το πρόσωπο φορά.
Και ψάχνει καρναβάλι.
Να κάνει τα τερτίπια του.
Για να γελούν οι άλλοι.
Μα ειν' οι απόκριες μακριά.
Και ψεύτικα όπως πράτει.
Ψάχνει να έχει αυλικούς.
Και ψεύτικο παλάτι.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα.
Και θα φανεί η αλήθεια.
Δε ζει ο κόσμος μάτια μου.
Μόνο με παραμύθια.
Μα πώς να ψάξεις για να βρεις.
Βελόνα σ' αχυρώνα;
Και πώς ο ψεύτης θα φανεί.
Δίχως δάκρυ σταγόνα;
Κι όλο θυμάμαι τη γιαγιά.
Τα λόγια της στη σάλα.
"Απ' ότι βλέπεις τα μισά.
Κι απ' ότι ακούς μιά στάλα. "
Η μάσκα της φωτογραφίας είναι έργο
του εξέραιτου καλλιτέχνη και φίλου Andreas Lialios.
Ανδρέα σ' ευχαριστώ για την έμπνευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου