Αιώνια πέτρα
του χρόνου ερωμένη.
Δεν νιώθεις
δεν μιλάς
δεν στενάζεις.
Αντέχεις, αντέχεις, αντέχεις.
Κατάρα αύθραυστη...
να σε δέρνει η βροχή
να σε πυρώνει ο ήλιος
να σε ραπίζει ο άνεμος.
Απάνω σου γέρνουν οι έννοιες
απάνω σου απιθώνεται τ' ανάθεμα.
Δίχως φωνή, μιλούν οι βράχοι;
Δίχως δάκρυ, κλαίνε οι βράχοι;
Ενας σεισμός η προσευχή σου.
Να χωριστεί η γη
ν' αποσχιστεί η πέτρα
μήπως και επιτέλους ακουστεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου