Σιγοπίνεις τα τρελά νερά κι αφήνεσαι
στου φεγγαριού τις απειλητικές ματιές,
πριν ζευγαρώσεις μες στη νύχτα με τις νύμφες,
στων ποταμιών τους τα βασίλεια.
Εξολοθρεύεις τις αμφιβολίες
και αγνοείς τα ξοδεμένα κέρματα,
για ένα ρουμπινί φιλί, ζεστό.
Τ' όνομά σου ακουμπισμένο
πάνω σ'ένα εκκρεμές που δακρύζει.
Ο πόνος γίνεται στολίδι της νυχτιάς.
Και συ, γέννημα μιάς θύελλας,
εκλιπαρείς την κίβδηλη νύχτα,
την γεμάτη ειρωνεία και ρωγμές,
να θυσιαστεί στον άφθορο χρόνο,
για να προλάβεις, σε μια απόκληρη μέρα,
Αγγέλα Καραγκούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου