Ανατέλλει βροχή
αφουγκράζεται την φωτιά
στα χέρια μου
να την σβήσει θέλει.
Γι' αυτό έρχεται πάνω μου.
Με ελεούν οι λέξεις
μα το καρφιτσωμένο του ονείρου μου
δε μιλιέται σε ποίημα.
Υποψιάζομαι
πως ξεκλειδώνει μουσικές
στο άχρονο ουράνιο.
Στο γήινο του αλλότριου κόσμου
υπάρχει πιο βαθιά από μένα
κι αδειάζει τον ουρανό
κατακρημνισμένο.
Μα εσύ πλέεις εντός μου
αν και υπάρχεις πιο βαθιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου