Είναι η ώρα που βυθίζεται
στη θάλασσα το δείλι, εκεί ξεχνιέμαι
νοσταλγώ στο κύμα π' αντιδρά , τον ήλιο
που μικραίνει και μοιάζει δαχτυλίδι!
~~~~~
Φοβάμαι μην τυχόν ο νούς
αλλάξει πλάνο, έλα καρδιά μου εδώ
το σούρουπο έχει τόση ομορφιά και εγώ
μέσα απο σένα τ' απέραντο ρεμβάζω!
~~~~~
Μες του ματιού τ' αλάφιασμα
στις στράτες του απείρου, στις μυρωδιές
των γιασεμιών, χορεύει και η πανσέληνος
στης θάλασσας τους γρίφους!
~~~~~
Εκεί στην ακροθαλασσιά
κοιμήθηκα μαζί σου, και τ' όνειρά μας
έσμιξαν στο κάλεσμα του φεγγαριού στη
νοτισμένη αμμουδιά στην αίσθηση της αφής σου!
~~~~~
Έτσι μας βρήκε η ανατολή,
στην ήσυχη αγκαλιά της, και τα ρεφρέν
που γράψαμε τραγούδια αποθυμιάς ήταν
στο όνομά της!
~~~~~
Φοβάμαι μην τυχόν ξυπνήσω
την αυγή, και η πλάνη που' χω ζήσει
γίνει αντιληπτή, πως φαντασιώθηκα
δίχως αφορμή!
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου