Λείπει Λύπη... Αννα Ζανιδακη.

Νιώθω να με κοιτάς
ξέρω και πως υπάρχεις
σιμά μου εσύ στέκεσαι
κι όπου πρέπει άρχεις.
με σύνεση και συμβουλή
γραφής έργο συμβάλλεις
τιμής που θα αποδοθεί
και θες να καταβάλλεις.
προσπάθεια από ψηλά
δύναμη μας κερνάει
ποτό απαρηγόρητο
κι όμως αυτό μεθάει.
απ το μεράκι σου γυρνώ
σελίδες στη ζωή μου
ευθύς εσένα νε ζητώ
πένας στην αντοχή μου.
θεσπέσια υπέροχα
θα γίνουνε τραγούδια
στο λέω και μάθε το
χορδές με αγγελούδια
θα πνέουνε αγγελικές
θα υμνούμε εμείς εσένα
τι κι αν δε σε γνώρισα
είσαι στα πεπρωμένα.
αυτά που μου εφύλαγε
η μοίρα και η τύχη
να ορθώσω να διαβώ
κάστρα δικά σου τείχη.
να γίνει μία εισβολή
γραπτών σου των κειμένων
να περαστούν εις το χαρτί
να λάβουν και επαίνων.
είναι ολοκάθαρο
το ύφος και ο τρόπος
δικό σου ήρθε ο καιρός
να λάμψει πια ο κόπος.
μαζεύτηκαν χρόνια πολλά
πιστεύω θα ευωδώσει
κίνημα που εκίνησε
πένας σου να διαδώσει.
μηνύματα διδάγματα
έχει για τον καθένα
νοσταλγίας καύχημα
πατρίδα για εσένα.
ψάχνουμε εκεί ψηλά
εσένα σε θωρούμε
φίλη μάνα συγγενή
στο πρόσωπό σου να δούμε.
μα και γιαγιά περήφανη
μ αγάπη στην ψυχή σου
καρδούλες τα εφώναζες
ήταν η δύναμή σου .
τι κι αν ψηλά ταξίδεψες
στη γη θα ναι για πάντα
αύρας χημεία ένδειξη
θα χω για αδριάντα .
να στήσουμε όλοι εδώ
στης γης κάτω τα μέρη
ηλίου φαεινότερον
σου πέμπουμε χαμπέρι.
λίγος θα ναι ο καιρ'ος
υπομονή ζητάμε
κι όλα τα άριστα για σε
ένα ένα θα τα τιμάμε.
λείπεις και εμάς σφαδάζουνε
τα στήθη απ το μισεμό σου
μα λύπη θα ναι ακούρνιαχτη
ελπίδα στο μερτικό σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου