Πάνω σε ψηλά βουνά ,σε γύρεψα θεέ,
μήπως και σωθώ, ήλιε, ουρανέ
Πάνω σε ψηλά απάτητα λημέρια
πέταξες αητέ,γλυκόπικρε καημέ.
Σε ψηλό δεντρί έχτισες φωλιά
πρώτος το πρωί, ξυπνάς σαν τα πουλιά
Σε ψηλό κλαδάκι σαν δροσοσταλιά
στάζεις ουρανό, δάκρυ μου καυτό.
Πού να σ' ακουμπήσω αχτίδα μην χαθείς
πίσω στην ομίχλη,μην φύγεις και κρυφτείς
Πού να σ' ακουμπήσω χάδι τρυφερό
πριν να σε ξεπλύνει της Άρνης το νερό.
Μέσα στην καρδούλα σου , χτύπος θα κρυφτώ
στης νυχτιάς το όνειρο, σ' αναστεναγμό
Στην κορφή του έλατου,σε πέρδικας φωλιά,
σε χειλάκια κόκκινα,σε χέρια παιδικά.
Θα είμαι ο αγέρας,ο ήλιος,η βροχή
τις ώρες της σιωπής, παρέα στωική
Θα είμαι η μυρωδιά στον βασιλικό
θα γίνω εγώ της δίψας σου, δροσερό νερό.
Θα είμαι στο μυαλό σου, στίχος και ρυθμός
θα είμαι ο κολλητός σου, ξένος, αδελφός
Θα είμαι η σκιά,θα είσαι εσύ το φώς
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου