Οσες φορές κι αν της το ζητήσω , όσες μέρες και νύχτες να της κρατήσω συντροφιά ,αν πει όχι ,είναι όχι .
Τι δεν της τάζω ,τι δεν την κανακεύω ,τι δεν της ανταλλάσσω ευεργεσίες ,αυτή ,τίποτα , αν πει το όχι ,πρέπει απλά να το σεβαστώ .
Καλά κάνεις μου λέει , δε χρειάζεται ,ούτε να με παρακαλάς , ούτε να με ικετεύεις ,αφού δε μ αγαπάς και δε με θωρακίζεις απ τους ανεγκέφαλους , μα ούτε και με θωρακίζεις απ τους αδαείς, εκτιμητές μου.
Γιατί μωρέ να τους επιτρέπεις να με πονάνε και να με κάνουνε κομμάτια?
πες μου τώρα , το αξιζω νομίζεις ή το αξίζεις εσύ?
Τα μάτια μου θόλωσαν απ τα δάκρυα και απ τη συννειδητοποίηση πόσο κακό της έχω κάνει ,πόσο την παραμέλλησα και κυρίως πόσο πόνεσα εμένα και μόνο εμένα.
Απασφάλισε τους δαίμονές σου ,κλείδωσέ τους και πέταξέ τους, μακριά όσο γίνεται , να χάσουν τα στοιχεία σου ,ακόμα και τη δική σου θύμηση.
Τι λόγια ήταν αυτά ,χαράχτηκαν στη μνήμη μου και οριοθέτησα από κείνη τη στιγμή , τα πάντα μέσα μου .
Μη με κοροιδέψεις πάλι και αρχίσεις και δίνεις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες , κανόνισε μου είπε και με μια δύναμη ,έσπασε την κλειδαριά
Ήταν τόσο ξαφνικό και αναπάντεχο , που έμεινα παγωμένη , λες και πέρασε απ το σώμα μου ,ολόκληρη η Ανταρκτική.
Το παγόβουνο όμως που χε σχηματιστεί χρόνια τώρα , η αγάπη της για μένα ,έλιωσε παντελώς και απ τη θερμότητα της φροντίδας της ,άρχισε και πάλι να κυλά το αίμα, κόκκινο κόκκινο ζεστό ,δηλώνοντας πια ,ότι ζω,,ότι υπάρχω και κυρίως , αναπνέω ελευθερία .
Τι να μου πουν μέρες γιορτών ,του έρωτα και της αγάπης ,αν δεν υφίστανται κι υπάρχουν για ένα ρημαδο θεαθήναι ,για μια ψευδή μετάλλαξη της δήθεν υπόσχεσης και της συγκαταβατικής ,πλέον μη διάθεσής μας για περαιτέρω συνύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου