Σαν Τσαι Του Βουνού... Εύη Καφούρου Αλιπράντη.

Σαν τσαι του βουνού,

Σε χειμωνιάτικες προοπτικές ,

Ζεσταίνεις τις απροσδοκίες μου...

Λίγο μέλι, να γλυκάνει τ' όνειρο,

Κάποιας ξεμωραμένης γριάς ανάμνησης...

Δες που ντύθηκε κοριτσόπουλο...

Προσπαθεί να απαλύνει το κρύο άγγιγμα

της ματαίωσης του γυρισμού σου...

Μα βάλε και λίγα βουτήματα...

Δεν πάει κάτω μονοκοπανιά ο συμβιβασμός

του ανεκπλήρωτου...

Να εκεινο εκει πιάσε με την σοκολάτα,

Για όσα πέρασαν εφήμερα...

Και κείνο με την βανίλια ύστερα,

για όσα ο περίπατός μας μάγεψε,

Και μείνανε σ' ένα δάσος

ασυνόδευτα να πελαγώνουν...

Και τελευταίο άσε

της κανέλας το πικρόγλυκο,

Για την δική μου μετάνοια,

Που συλλαβίζω χρόνια

κοντά σου προανάγνωση,

Ενώ ήξερα να φτιάχνω μύθους...

ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ