Τ'αληθινα αμφιταλαντεύονται,
σαν τραμπάλα.
Τα ψεύτικα χάνουν γρήγορα,
το σημείο επαφής.
Τ'αληθινα ψάχνουν να βρουν την γαλήνη,
στην ισορροπία του σημείου.
Τα ψεύτικα νιώθουν ηδονή,
ατενίζοντας την καταστροφή αυτού του σημείου.
Τ'αληθινα αν ξεγελαστουν και πάρουν
τον δρόμο του ψεύτικου,
η μνήμη τους καλεί και ξαναβρίσκουν
τον δρόμο του αληθινού.
Τα ψεύτικα αν νιώσουν ότι έχουν πλανηθει
και πήραν τον δρόμο που πήραν,
αφήνουν την μνήμη τους
να την ξεθωριάσει ο χρόνος.
Τ'αληθινα έχουν πάντα αμφιβολία για το
αν βρίσκονται στον δρόμο
του αληθινού, τον οποίο θέλουν ή
οδεύουν στο δρόμο του ψεύτικου.
Τα ψεύτικα δεν έχουν αμφιβολίες.
Τ'αληθινα συχνά περνούν
απ'το στάδιο της φλυαρίας,
στη φάση της σιωπηλής περίσκεψης.
Τα ψεύτικα συχνά περνούν
απ'το στάδιο της μυστικοπάθειας,
στη φάση της επιτηδευμένης ρητορικής.
Τ'αληθινα συχνά αναρωτιούνται
για την χρησιμότητα της αλήθειας.
Τα ψεύτικα είναι σίγουρα
για την αχρηστία της αλήθειας.
Τ'αληθινα δεν είναι σίγουρα κάν αν υπάρχουν
και ψάχνουν πάντα τον εαυτό τους.
Τα ψεύτικα δεν αναρωτιούνται σαν τον Σαίξπηρ
για το είναι και το μη είναι και δεν
έψαξαν ποτέ τον εαυτό τους
ή σταμάτησαν να τον ψάχνουν.
Τ'αληθινα πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι
ένας δρόμος που τις περισσότερες φορές
τον ανοίγεις εσύ ο ίδιος.
Νίκος Μοσχίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου