Δύσβατοι δρόμοι.Χρόνια πίσω σε γυρνούν
στον καιρό των Συμπληγάδων.
Τον ήλιο που φωτίζει το βλέμμα μας
αυτό είναι που δεν πρέπει να σβηστεί.
Κι έτσι εμείς πάντα θα ξανοιγόμαστε στα πέλαγα!
Χωρίς πολύ σκέψη,έτσι απλά όπως αναπνέομε.
Ελεύθερα δελφίνια είμαστε κι εμείς,
μαζί τους γεννηθήκαμε!Μαζί τους μεγαλώσαμε!
Βουτάμε στα βαθιά για ένα μακροβούτι
με όση ανάσα έχομε αποθηκεύσει
και πιάνομε ΄΄σημάδι΄΄τυχερό
βότσαλο του πελάγου!
Μας συνεπαίρνει ο βυθός!
Εκεί χάνει ο καθένας την αίσθηση
ο χρόνος σταματάει
και πίσω κανείς δεν θέλει να γυρίσει!
Πόσο όμορφη αίσθηση το ταξίδι!
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου