Τα πέπλα της Ίσιδας
κρύψαν το πρόσωπο σου.
Σ’ αναζητούσα τα βράδια
στα καταφύγια της Ψυχής μου.
Έψαχνα ρωγμές στο είναι μου
για να γλιστρήσω
στους δικούς σου ουρανούς.
Ποιους ουρανούς;
Άχρονε ταξιδευτή
στην αέναη αναζήτηση της μορφής σου,
κρατώ μικρή φλογίτσα ελπίδας
να φέγγει τα σκοτάδια μου
πως κάποτε θα σε συναντήσω.
Ψάχνω τ’ αποτυπώματα
που αφήνεις στο διάβα σου
πέρα από τη γήινη μορφή σου.
Ίσως μια μαγική στιγμή
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
ΒΡΟΧΗ ΠΕΡΣΕΙΔΩΝ 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου