Απόδραση... Μαρία Μπούλη.

Ξέφυγες από το πλέγμα

που σε είχαν φυλακίσει.

Απέδρασες

μέσα σε μια κουκίδα φως,

που φώτισε για μια μόνο στιγμή

τη σχισμή της διαφυγής σου.

Τώρα προχωράς απροσανατόλιστη

χωρίς προορισμούς και στόχους

σ’ ένα ατέλειωτο πεδίο

άπειρων πιθανοτήτων.

Είναι στο χέρι σου να κερδίσεις

την παρτίδα ενός παιχνιδιού

που εσύ πρέπει να βάζεις τους κανόνες.

Πάψε να εμπιστεύεσαι σε ξένα χέρια

τη σιγουριά πως άλλοι θα σ’ οδηγήσουν

να βγεις απ’ τον λαβύρινθο σου.

Αλάφρυνε τη καρδιά σου

με τη σκέψη πως όλα,

από μέσα σου αρχίζουν και τελειώνουν.

Και τότε θα βρεις το μονοπάτι

που μόνη σου πρέπει να βαδίσεις.

Αν χρειαστεί ν’ ανηφορίσεις

κι από την κορυφή θα δεις

το δικό σου ήλιο να προβάλει.

Δέξου τον και κράτα τον για πάντα

να λάμπει και να σ’ οδηγεί!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

2019 ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ

{ ΤΑ ΝΕΑ } ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΝΟΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!

Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη

ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 2017